«إنَّ الّذینَ فَتَنُوا المُؤمنین وَ المؤمناتِ ثُمَّ لَم یَتوبوُا فَلَهُم عَذابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُم عَذابُ الحریق»[1]

(همانا برای آنانکه مردان و زنان با ایمان را در آتش فتنه و عذاب سوزانیدند و توبه نکردند، عذاب جهنم و آتش سوزان آماده است).

فتنه گر را خدای تعالی به آتش دوزخ وعده فرموده است. شر فتنه گر در دنیا نیز، گریبانگیر او خواهد شد، زیرا بزرگترین جادو و وسیله جدائی و تفرقه دوستان است، دشمنی و کینه را در دل می کارد و ریشه صفا و صمیمیت را قطع می کند.[2]

از رسول خدا (ص) روایت شده است:

«بدترین افراد سخن چینان هستند که عیب خوبان را می جویند و بین دوستان جدائی   می اندازند»[3]

البته، در این مختصر بر آن نیستیم که مفاسد و آثار شوم و عواقب فتنه و سخن چینی را بیان کنیم. به مقداری که لازم بحث حاضر است اکتفا می کنیم و به آیه شریف تمسّک می جوئیم که فرمود:

«اَلفِتنةَ اَشَدُّ مِنَ القَتل[4]

فساد فتنه گری بیشتر از قتل است»

چون بسیاری از مفاسد در فتنه گری ریشه دارد. از جمله لوازم فتنه و مفاسد بزرگ آن شیوع و رواج فحشاء است. قرآن در این باره می فرماید:

«انَّ الذّینَ یُحبِّونَ اَن تشیعَ الفاحِشَهُ فی الذَّینَ آمَنُوا لَهُم عَذابٌ اَلیمٌ فی الدُّنیا و الاخرة»[5]

همانا کسانی که شیوع فحشاء و منکر، در میان اهل ایمان را دوست دارند، به عذاب دردناکی در دنیا و آخرت دچار خواهند شد.

پي نوشت ها:

[1]. سوره ي بروج، آیه 10

[2]. از فرمایشات امام صادق (عليه السلام)

[3]. اصول کافی

[4]. سوره ي بقره، آیه 191

[5]. سوره ي نور، آیه 19